Συνέδρια - Εκδηλώσεις - Απόψεις

Η «κραυγή» του Δικαστή για τις αντιδράσεις στην παράταση του δικαστικού έτους: «Τα βραδινά χειροκροτήματα δεν θα είναι για εμάς»

01 Απριλίου 2020 Η «κραυγή» του Δικαστή για τις αντιδράσεις στην παράταση του δικαστικού έτους: «Τα βραδινά χειροκροτήματα δεν θα είναι για εμάς»

Μια κατάθεση ψυχής , για την κοινωνική ευθύνη του δικαστή μπροστά στην πανδημία και τις εικόνες των φέρετρων των χιλιάδων νεκρών από τον ιό, κάνει ο αρεοπαγίτης  Λάμπρος Καρέλος. Ο ανώτατος δικαστής τοποθετείται με αφορμή «την ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών Εισαγγελέων για την παράταση του δικαστικού έτους». Για αυτή που υπογράφηκε από τους επικεφαλής του ΔΣ και με την οποία εκφράζονταν έντονες αντιρρήσεις για την κυβερνητική πρόβλεψη παράτασης του δικαστικού έτους για δυο λόγους: Αναπλήρωσης του χαμένου εισοδήματος των δικηγόρων και αποσυμφόρησης των δικαστηρίων από τη σωρευμένη δικαστική ύλη.

Ο κ.Καρέλος, επί της ουσίας, απαντά:

 «..Μήπως, άραγε, πρώτη η Ένωση έπρεπε να ζητήσει, κατ’ εξαίρεση για εφέτος, λόγω της έκτακτης και πρωτόγνωρης κατάστασης που διαμορφώθηκε, την αντίστοιχη παράταση του δικαστικού έτους;

     Δεν γνωρίζω, αν μια τέτοια ενέργεια θα μας ανύψωνε στα μάτια και στη συνείδηση της χειμαζόμενης κοινωνίας ως εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης.

     Σίγουρα, όμως, δεν θα εκλαμβανόταν και δεν θα θεωρούταν ως εκδήλωση κοινωνικής αναλγησίας και άγνοιας ή αδυναμίας κατανόησης των όσων συμβαίνουν γύρω μας.

     Η σιωπή είναι, πράγματι, χρυσός και επιπλέον προφυλάσσει από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση και την οργή, που προκαλούν η αποστασιοποίηση και η αποκοπή από το λαϊκό αίσθημα και τη θλιβερή πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Απ’ αυτή την πραγματικότητα που με τα χιλιάδες καθημερινά φέρετρα των συνανθρώπων μας εισβάλει με την τηλεόραση κάθε βράδυ στα σπίτια μας.

     Πως, άραγε, θα κρίναμε και τι θα μπορούσαμε να πούμε στον εξαντλημένο από την καθημερινή πολύωρη και άκρως επικίνδυνη εργασία γιατρό, που, επιδεικνύοντας στον ασθενή που του προσκόμισαν την ανακοίνωση της Ένωσης, θα του έλεγε, ότι τέλειωσε τη βάρδια του και ότι θα έπρεπε να αναμείνει στο φορείο του μέχρι την επομένη που θα άρχιζε πάλι η βάρδια του;

     Είναι βέβαιο, ότι τα βραδινά χειροκροτήματα των συμπολιτών μας από τα μπαλκόνια των φωτισμένων διαμερισμάτων τους, ως εκδηλώσεις συμπάθειας και ευγνωμοσύνης, δεν θα είναι για εμάς.

     Με εκτίμηση.

     Λάμπρος Καρέλος

     Αρεοπαγίτης»